Hij weet me precies uit te leggen hoe ’t kofschip werkt en waarom het niet tweëen maar tweeën is. Toch heeft hij er geen vertrouwen in dat hij zijn toets morgen goed gaat maken. “Omdat ik uit enthousiasme vaak de vragen veel te snel lees en dan onnodige fouten maak.” Best zonde eigenlijk. Want deze tweedeklasser is beter in spelling dan de gemiddelde blogger.  Ik vraag hem hoe hij zichzelf eraan zou kunnen herinneren om wat rustiger aan te doen bij de toets. Is er misschien een liedje waar hij rustig van wordt? Hij begint meteen te zingen: “Don’t worry about a thing. ‘Cause every little thing is gonna be alright…” Ik zie een brede glimlach. “Ja, hier word ik rustig van. Dit ga ik morgenochtend opzetten op de weg naar school. Mijn moeder en mijn zus vinden het ook een mooi nummer, dat komt goed uit.”

We weten vaak heel goed wat we nodig hebben. En toch vergeten we dit vaak in het moment. Een geheugensteuntje kan dan helpen. Een liedje, de ring van je oma, die moedervlek in de vorm van een hartje. Ik zelf zit eraan te denken om een drol-tattoo te nemen op mijn arm, dat me eraan helpt herinneren vaker schijt te hebben. Maar misschien kan ik ook gewoon Bob Marley op zetten…