Mijn favoriete vraag van deze week. Ik mocht eindelijk weer mee op kamp met Stichting de Ster als begeleider van 32 kinderen, die een steuntje in de rug konden gebruiken op het gebied van zelfvertrouwen en weerbaarheid. We leerden ze dat dansen op de tafel leuk is, dat emoties nuttig kunnen zijn en gedachten in je eigen hoofd vaak niet waar. En dat een eend ook iemand z’n moeder is.

“Vind je mij minder leuk nu je mijn problemen weet?” “Ben je nog boos op mij?” Ik heb 10-jarigen zulke stoere gesprekken zien voeren. Als zij het kunnen, kunnen wij het toch ook?

Kun jij zelf ook wel wat helpende gedachten gebruiken of wil je leren hoe je je stermometer omlaag krijgt? Ik heb mijn onzichtbare rugzak weer wat verder gevuld en zit vol inspiratie om ook de sterkampers boven de 13 op de tafel te laten dansen!